ben
Gloria Jean's de uzun çekim americano kahve içmeyi çok severim.
çok severim
şuan da
Sammy çekirdeği üzerine javascript ile plugin yapısı.
yapıyorum
en son
turkcell - gncplay, kartaca çatısı altında çalışmak yorucu ve zevkliydi.
yaptım

Keskin kavşaklardan dönerken türkiye, soramadı medya; doğru ne yanlış ne ? ve bunu soranlara ne olacak ? http://bit.ly/12btD3c

Bir başkasına empati : buluşma heyecanı, savaş, barış, inanç

Emrah TOY

Tarih : 17-02-2010
Kategori : Güncel Yazılar

0

Yorum

Buluşma heyecanı, savaş, barış, inanç

Çok basit sözcüklerle dile getirmek isterdim
duygularımı, yüzündeki gülümsemeyle süslemeyi hatta
bekledim tüm o uzun dakikalarca, burada bu masada
gelmeni, istedim hemen geçsin bu heyecan korkmadan
anlatayım, bak burada biriktirdiklerimi

tek tek düzelttim ütüledim kelimelerimi
üstünden geçtim tekrar tekrar söyleyeceklerimin
endişeliydim gözünü boyar diye bir yandan
ama içimde bir mutluluk, böyle daha iyi dedi
huzur var işte ve biraz tavşan ürpertisi

çok şekerlendi kahvem yinede içtim heyecandan
beklerken, her insanın yüzünde aradım kendimi
yeterince hazırmıyım seninle şimdi konuşmak için
tuzla bile oynadım endişeleri kovmak için
bekledim, parmaklarım masada kendi bestesini yaparken

neden gelmedin, gözlerim bakamadı boş sandalyeye
kabul edemediler yokluğunu, tamda hazırdık dediler
görmeye, konuşmaya öyle cesaret ettim ki
unutmuşum gelmeyebileceğini, kırıldım sanki kurşun yedim
belirsizlik var sadece, serap kadar inanabildiğim ve sesler sustu

aaah bu öfke, kendinimi aptal yerine koyuyor
şimdi o basit sözcükler tek tek patlıyor kalbimde
nokta ve virgülle, saldırmak istiyorum yokluğuna
gözlerim dolu ama bırakmak istemiyor gözlerim gözyaşlarımı
teslim olmak istemiyorum yokluğuna, inanıyorum hala

tanıdık bir el kahvemi dolduruyor artık
gülüyorum zaman zaman, hep aynı sandalye de barış anlaşmasındaki gibi
oturuyorum, kimileri biliyor kimileri mudavim diyor
her gelişimde kelimelerimi ütülüyorum yine, (yani) alıştım
yokluğunla buluşuyorum artık, yine heyecanla gülümsüyorum

ölüm haberini aldığımdan beri galiba savaş bitti
sanki, buraya gelmeyi daha çok istediğini hissediyorum
seni yokluğunda bile yalnız bırakmayacak kadar seviyorum
özlüyorum, hiç buluşamamış olsak bile, biliyorum
hatırımda kalan senle buluşuyorum bu kafede tam 4 yıl oldu

neden gelmediğini biliyor olmak rahatlatıyor belki
artık sen heryerdesin, her andasın, barıştık artık
yoksun diye mi kolay geliyor beklemek, buluşmak
daha az heyecanlı, başka duygulara yer var artık
peki bir gün fısıldarmısın kulağıma, ütüledinmi sözcüklerini ?