sen tatlı tatlı uyuyacaksın
anlattıkların bir nebze rahatlık vericek sana
ben uyanık kalıcam
burda bu gece, sabaha ben bağlayacağım
düşünmek zorunda kalacağım
belki hissetmek isteyeceğim
kendime yasaklayacağım
biraz seni
biraz kendimi..
unutmak zorunda kalacağım
biraz seni biraz kendimi
bırakamayacağım
seninle ben olmayı
benimle yalnız kalmayı
acıtacak sonra uyuşturacak
sonra tatlı olacak
sen uyanacaksın
ben o zaman uyuyacağım
tüm düşüncelerin yükünden kurtulacağım
biraz seni
biraz beni
rüyalarımda heryere boyayacağım
biraz seni
biraz beni
orada gittiğim heryere götüreceğim ve orada
biraz beni
biraz seni
senin hayal edemeyeceğin şekilde yaşayacağım
dünyanın el vermeyeceği yükler kaldıracağım
biraz seni
biraz kendimi
artık bırakacağım
Biraz seni, biraz kendimi, artık bırakacağım
idareten
Biliyordum sensiz geçecek günlerin geleceğini
Bilmek elbette yetmiyordu hükmen mağlup olmaya
Yenilirdim gerçi, yeterki sana birşey olmasın
Bana olan hükmen mağlubiyetten sayılsın
–
Yüreğimden geçen tren yoluna bir durak eklerim
Adını veririm, iki de bank koyarım tam ortaya
Biri buluşanlar için diğeri ayrılanlar için
Aslında kimse farketmez durağın adını
–
Ayrılanların ki hep boş ayakta el sallamakdan,
diğeri kirli, aşk, isim ve kalp çiziklerinden
Arada seçim yapanlar olur gibi geliyor
Raylar mı hayat yoksa o iki bank mı, ne görüyorsun ?
–
Durağa trenden bakıpta orada inmediğinde
Ne hissediyorsun ? Ya durağı hiç bilmiyorsan,
Hiç inmedinse kendi durağında
Gerçek değilmidir varlığı, o durağın sebebi ?
–
Bırakıp gitmek daha kolaydı belki.
Ama ayrılık bir güç veriyor insana
Öyle ki bir tren durağı yapmak daha kolay
Uğradığında birşeyler hatırlayacak kaç durağın var ?
